ปหังสนะ, ปหังสะ หมายถึง [ปะหังสะนะ, -สะ] น. การรื่นเริง. (ป.).
[ปะหังสะนะ, -สะ] น. การรื่นเริง. (ป.).
[ปะ-] ก. ละทิ้ง. (ป.; ส. ปฺรหาณ).
[ปะ-] น. ประหาร. (ป.; ส. ปฺรหาร).
[ปะ-] น. ประหาส. (ป.; ส. ปฺรหาส).
น. เส้นใยที่ทําจากเปลือกไม้บางชนิด เช่น ปอแก้ว ปอกระเจา.
น. ชื่อไม้ล้มลุกหลายชนิดหลายสกุลและหลายวงศ์ที่เปลือกใช้ทําปอเช่น ปอกระเจา (Corchorus capsularis L. และ C. olitorius L.)ในวงศ์ Tiliaceae, ปอกระสา [Broussonetia papyrifera (L.)Vent.] ในวงศ์ Moraceae, ปอแก้ว (Hibiscus cannabinus L.)ในวงศ์ Malvaceae, ปอสําโรง (Sterculia foetida L.) ในวงศ์Sterculiaceae.
น. ชื่อแมลงหลายชนิดและหลายวงศ์ในอันดับ Odonata หัวและอกสั้นป้อม ส่วนท้องแคบและยาว หนวดสั้นเล็กมองคล้ายขน ตาโตใหญ่ ๒ ข้างดูเต็มหัว ปีก ๒ คู่ ขนาดเท่า ๆ กันหรือโตกว่ากันเล็กน้อยลักษณะยาว บางใส มีเส้นปีกมากมาย อาจมีสีต่าง ๆ เช่น ส้ม เหลืองหรือนํ้าเงิน, แมลงปอ ก็เรียก.